Fiji Eilanden, Suva ( hoofdstad)

We zijn weer onderweg en deze keer naar Auckland Nieuw Zeeland dat onlangs is getroffen door een paar behoorlijke catastrofes en wij niet begrijpen dat we hier gewoon wel naar toe gaan. Overstromingen als gevolg van hevige regenval gevolgd door een Cycloon ( Gabrielle) die ook behoorlijk heeft huisgehouden. Duizenden mensen nog steeds zonder stroom. Vermiste mensen en als klap op de vuurpijl, weliswaar een eind uit de buurt, heeft er een aardbeving plaatsgevonden bij Wellington. Dit allemaal bij elkaar opgeteld zou mij doen besluiten om dit over te slaan en geen “feest” boot naar Nieuw Zeeland te sturen. We varen weer in mooi weer, wel een heel stevige wind met als gevolg dat we weer een beetje heen en weer worden geschut. Goed, dat gezegd hebbende gaan we terug naar Fiji en Suva in het bijzonder waar we weer van harte welkom werden geheten. Het was er vroeg in de ochtend al bloed en bloed heet. Beetje verwarring rondom de klok, terug of niet terug in tijd maar uiteindelijk wel op tijd bij elkaar gekomen. We gaan vandaag weer op pad met Jan en Loes en staan om 09.00 buiten om een taxi te scoren, er komt per direct een figuur op ons af die ons een leuk aanbod doet en wij lopen mee. Blijkt een busje te zijn en hij moet nog6 andere passagiers scoren. Gaan we niet doen, maken dat duidelijk en zeggen wat we willen en wat we willen betalen USD 35 en geen cent meer. Hij gaat een taxi halen, wij staan te wachten en er komt een andere chauffeur op ons af ( Mohammed) die zegt taxi? USD 25 pp voor 4 uur, top zeggen we, we stappen in en zijn weg. Mohammed blijkt een aardige man te zijn, Moslim en een nazaat van de 1000enden contractarbeiders die hier door de Engelsen rond 1875 naar toe zijn gesleept. Hij stelt voor dat we naar een culturele show gaan, wat van het regenwoud gaan zien een paar uurtjes over het eiland en nog een stuk of wat bijzonderheden in Suva. Prima zeggen wij, rijden met die bak en weg zijn we.

Als eerste stoppen we bij een  Eco lodge mooi gelegen, in het woud, prachtig aangelegd en een grote vijver met veel vis die we even voeren, hoop gedoe in het water maar zagen geen vis.Uiteindelijk maar gezegd dat we verder wilden want we begrepen de bedoeling niet en tijd is tijd nietwaar ?. Ritje door en langs het regenwoud, komen we uit bij een prachtig dorp waar dus deze culturele shows worden gegeven. Kosten ook geld zegt Mohammed en zit niet in de prijs, omgerekend een tientje en dan zitten we weer op die 35 USD. Prima wij stappen uit en het circus begint. Let wel, het zijn hier vroeger kannibalen geweest. De Engelsen stuurden rond 1830 missionarissen en die zijn allemaal gebakken, gekookt en opgepeuzeld als een feestmaal. Blijkbaar hadden ze in die tijd missionarissen zat want het is uiteindelijk wel een christelijk eiland geworden. Behalve Mohamed dan, dat is een Moslim. Nou het culturele feest was een traktatie, de foto’s en filmpjes speken voor zich. Op enig moment vroeg men vrijwilligers om aan de welkomst ceremonie mee te doen en ik bood mij aan, moest in een stoel zitten, BORA BORA schreeuwen en 3 keer in mijn handen klappen met mijn kromme pinken en kreeg een welkomstdrankje aangeboden waar die gasten met hun handen in hadden zitten harken en roeren, in een halve kokosnoot kreeg ik het goedje en voor ik er erg in had , had ik dus twee slokken op. Wat heb ik nu gedaan dacht ik. De hele dag mijn buik in de gaten gehouden , kreeg in de middag wel kramp maar dat was gelukkig van de normale huishouding. Toen we hier klaar waren gingen we rijden en Mohammed nodigde ons uit voor een kopje koffie bij hem thuis, wij waren verrast maar als wereldreizigers vinden wij het altijd interessant om met de lokale mensen te kletsen en te kijken hoe ze leven. Loes en Jan vinden dat ook spannend en dus zeiden we ja. Hij even zijn vrouw gebeld en kreeg opdracht om wat koekjes te halen ( bleek later) en wij dus verder op pad. Ondertussen vertelde hij dat zijn voorouders afkomstig waren uit India, dat hij 4 kinderen heeft , 2 dochters en twee zonen.Allemaal gestudeerd, want studeren is als je je best doet hier en wel de punten haalt ( anders moven) helemaal gratis met dien verstande dat je na het afronden van je studie jezelf 3 jaar ter beschikking stelt van de samenleving en dan ben je vrij om te gaan en staan waar je wilt. De ene dochter woont en werkt in Auckland als verpleegster en de andere is accountant en woont en werkt In Australië, een zoon is nog thuis en de andere is verloofd en gaat trouwen en moet dan zijn eigen boontjes doppen. Goed wij rijden Suva uit een soort van buitenwijk in en het wordt steeds mooier, uiteindelijk draait hij een inrit op, de poort gaat elektrisch open en dicht we parkeren op zijn terrein waar nog een auto ( van zijn vrouw) staat en verbazen ons, de buren hebben een prachtige moderne woning met een boven woning erbij. Er zijn een boel overdekte terrassen met verlichting, we komen er achter dat er binnen 2 keukens zijn, een gewone en een mooie, een airco zitkamer en kortom, onze `Mohammed is een gesettelde jongen. Er staat een kan vruchtensap klaar gemaakt van de lekkerste passievruchten en limoensap die we ooit hebben geproefd en dat komt allemaal uit eigen tuin van een boerderij die hij een paar km verder ook nog heeft. We krijgen een hapje wat lijkt op een soort polenta met rozijnen allemaal zoet ( maar zonder suiker) dus natuurlijk, een paar snackjes uit de Indiase   keuken  en als klap op de vuurpijl een lunch bestaande uit een zoetzure curry van kip met rijst. De koffie was niet te drinken voor ons en dat zeggen we dan ook eerlijk tegen hem, we praten en gaan met hem en zijn vrouw op de foto. In de keuken ( als we opruimen) blijkt een soort van Eucalipta te staan wat de oudste zus van zijn vrouw is. Vol van herinneringen en voedsel natuurlijk gaan we weg, nemen afscheid en vervolgen onze route. We bekijken nog wat gebouwen en een strand wat zwart is omdat het aan eb en vloed onderhevig is en dus momenteel helemaal droog ligt, niet wat we kennen van Fiji foto’s en films, deze stranden liggen een km of 50 verder. Andere keer :-). Mohammed verteld ons dat er zo ongeveer 10 schepen per maand komen en telkens doet hij hetzelfde de slimmerik want wij hadden ondertussen natuurlijk al afgesproken een flinke tip te gaan geven, .50 USD pp hadden we onderling besproken en dat betekend als Mohammed dat dus 10x per maand doet hij minstens 2000 USD per maand scoort en da’s hier heel behoorlijk. Hij heeft ons afgezet bij de haven, wij zijn op zoek gegaan naar een kerstdingetje wat we helaas net als op Samoa niet hebben kunnen vinden. We wat gescoord in wat andere winkeltjes en uiteindelijk doodmoe weer aan boord gegaan na het consumeren van Sundae Caramel bij McDonalds… wat was het heet en wat was het een mooie dag. In de avond hadeen wij begrepen dat de klok weer een uur vooruit moest, dat vonden wij onbegrijpelijk maar toch maar gedaan, vanochtend wordt ik wakker en blijkt dat dus niet zo te zijn, is het ineens een uur later en krijgen we te horen dat we morgen weer een uur vooruitgaan in plaats van achteruit. We leven maar bij de dag, dat is het beste……. Overmogen Auckland dus morgen stilte….