Muscat, Oman 20 april 2023

Het is inmiddels vrijdag de 21e april geworden en Ik heb hier net de lunch verorbert  die bestond uit louter eiwitten ( lees vlees) en groenten, vanochtend ook al alleen een eiwitrijk dieet genomen want samen met Jacqueline ben ik me aan het voorbereiden op onze thuiskomst en willen we de zeedagen gebruiken om een paar kilootjes die we er hier bij hebben gekregen er weer af te hebben als we thuis komen. Net voor de lunch kwam er de boodschap van de kapitein dat we extra bewaking aan boord zouden gaan krijgen boven op de extra bewaking die al aan boord was gekomen. We varen nu langs de kust van Oman richting Somalië en  Jemen richting de golf van Aden waar we vervolgens de Rode Zee op zullen gaan richting onze volgende bestemming, Aqaba, Jordanië. In het stuk langs Somalië en Jemen  zijn er nog steeds piraten actief die schepen gijzelen en losgeld vragen. Gisteren lag er voor de haven Muscat nog een Engels fregat dat de boel in de gaten hield. Vandaag dus onderweg extra beveiligers opgepikt op volle zee die ook nog eens kisten, dozen en grote zakken aan boord sjouwden. Overal om ons heen stonden mensen te kijken naar deze activiteit met evenzovele ideeën over wat er wel niet in die kisten en zakken zou kunnen zitten. Spannend? Ja dat wel natuurlijk. Goed, dat is dus vandaag op onze eerste zeedag van de 5 die we weer te gaan hebben voordat we in Jordanië zullen zijn en de grote wens van Jacqueline in vervulling kunnen laten gaan, namelijk het bezoek aan Petra. Tenminste als we niet gekaapt gaan worden :-).

Terug naar onze dag in Muscat gisteren, om 07.00 uur uit de veren want om 8:15 uur moeten we in het theater zijn om te beginnen aan onze tussen de 8 en 9 uur durende excursie naar Wadi Arbayeen. Een wadi is een vruchtbare plek ( waar dus water is ) in de woestijn en dus bij uitstek de plaatsen waar de Omani hun nederzettingen destijds hebben gesticht. De dorpen en of plaatsen zijn in het binnenland dan ook altijd genoemd naar de Wadi. Onderweg op de verkeersborden komt de ene na de andere Wadi voorbij . Wij gaan rond de klok van 8:30 uur naar de Jeeps en deze keer is de afloop prima en zit ik riant voorin een dikke Toyota landcruiser en Jacqueline lekker op de achterbank  achter mij. Er stappen nog 2 mensen in die we een beetje zijdelings kennen, Frank en Danielle die beiden uit Zwitserland komen maar waarvan Frank een geboren Nederlander is. In no time zijn de 30 jeeps op pad en scheuren we met een snelheid van dik 120 km per uur over de prima Omaanse autobaan richting het achterland. We rijden een uurtje of anderhalf en gaan dan van de weg af en stoppen in een dorpje voor een plaspauze en het bezoek aan een fort dat daar is gelegen Qurayyat Castle is de naam en het is volledig gerestaureerd. We hebben een half uurtje om rond te kijken. Er is ook een winkeltje en verbazingwekkend genoeg gaat de meute weer aan het rommelen in de rekken en bakken met petten, T-shirts en polo’s met valse merken en kamelen broeken. De T-shirts en polo’s kun je kopen voor het ongelofelijke bedrag van €1,50 per stuk ! Maar daarvoor zijn we hier niet. We rijden na een half uurtje weer weg door smalle straatjes van dit typische dorpje en gaan nog even langs bij een uitkijkpunt aan zee wat we even vastleggen. Daarna gaat het in colonne weer verder en draaien we uiteindelijke de weg af de grind en gravel weg op en komen per direct in de prachtige wereld van woestenijen en bergen terecht over stijle wegen die we met een enorme noodgang nemen. Na een dik uur komen we bij Wadi Arbayeen  uit en dat ziet er net zo mooi uit als op de foto’s en het filmje dat we gezien hebben. Nadat we hier de nodige plaatjes hebben geschoten, er waaghalzen zijn die op rotsen klimmen en klauteren en vervolgens hun telefoon in spleten laten vallen ( waar ze schijnbaar ongeschonden uitkomen) gaan we verder. We klimmen weer omhoog en in de diepte zie ik al waar we heen gaan, het verlengstuk van deze waterloop komt uit op een mooie plek waar je dus kunt zwemmen in het heerlijke kristalheldere water .We krijgen een lunchbox die goed gevuld is en we zoeken een plekje in de schaduw op om dit te consumeren en daarna te gaan zwemmen. We sluiten de lunch af en gaan naar de Wadi, we hebben onze zwemkleding al aan en duiken er na het aandoen van de broodnodige zwemschoentjes lekker in en vermaken ons prima in het koele water. Het is hier 36 graden en bloedje heet. Na onze zwempartij kleden we ons weer aan met behulp van elkaar en een handdoek want kleedruimte is er hier niet. Nadat de organisatie een paar dwarsliggers uit het water had gehaald konden we na bijna anderhalf uur weer verder. We hadden gevraagd aan de matig Engels sprekende chauffeur in zijn witte gewaad of we dezelfde weg terug gingen, hij zei van ja maar bij de eerste splitsing gingen we al de andere kant op. Ik had mijn zitplaats aangeboden aan Frank, in de geest van eerlijk delen maar die weigerde en liet mij lekker voorin zitten. Weer ging het met een noodgang over steile bergen en langs diepe afgronden door een prachtig landschap om te eindigen bij de Wadi Daygah stuwdam met een prachtig uitzicht over het mooi gelegen stuwmeer. Na ruim een half uur weer verder zonder verfrissingen want het was ( kan ik nu zeggen ) hier Ramadan en dus met alleen wat louw water tot onze beschikking  weer verder gegaan. Onderweg even stoppend om onduidelijke redenen bij een mango plantage ( die hadden we al genoeg gezien) en om nog meer onduidelijke redenen ook nog eens in colonne gewoon stoppen midden op autosnelweg, uitstappen midden op de weg discussiërend en vervolgens met een noodgang weer richting Muscat waar we rond 17:00 weer aankwamen. Mooi op tijd dus en met een prachtige dag achter ons liggend weer vol goede moed het schip op om aan onze 5 zeedagen richting Aqaba te gaan beginnen. Vijf zeedagen, niet veel te melden dus , dat kan  pas weer zijn na ons bezoek aan Petra en dan zal ik wel weer een verhaal hebben denk ik zo maar.