Kiriwina & Rabaul

Zo, zit net onder de luifel op het dek uit te puffen van een prachtige en inspannende dag op Rabaul hier In Papoea Nieuw Guinea. Het is heet echt maar dan ook echte bloedheet geweest. Jacqueline transpireert normaal gesproken bijna niet, maar vandaag gutste het ook bij haar langs de billen naar beneden. Het is inmiddels bewolkt geworden en er dreigt wat, van ons mag het , even afkoelen als het kan. Voordat ik naar vandaag ga even terug naar gisteren. Wij kwamen bij Kiriwinna aan waar we allemaal van boord zouden gaan om een dorpstour te krijgen met muziek en dans. Wij hadden ons al afgevraagd hoe ze dat in godsnaam zouden gaan regelen maar we zouden het wel gaan zien. We wisten dat we zouden gaan tenderen en dat was het dan wel. In de avond zitten we bij elkaar en zegt Jan opeens ik ga even een stadsplan opvragen, hilariteit, want het is een gat van niks dat Kiriwina. Tot onze verbazing komt hij terug met 3 velletjes met wat tekeningen maar ook een foto van de aanlegsteiger daar ter plaatse, die lijkt helemaal nergens op en wij vragen ons alweer af hoe ze dat in hemelsnaam gaan doen. Enfin wij gaan naar bed en de volgende ochtend worden we wakker en het schip is al gearriveerd bij Kiriwina, wij uit bed dus, ontbijtje en naar het dek. Daar zien we de steiger van de foto van gisterenavond. Het schip draait een beetje rond en blijft draaien. Jan en Loes komen eraan want we hadden vroeg afgesproken met elkaar,  plotseling komt over de luidsprekers de mededeling dat we niet aan land gaan, het is te gevaarlijk vindt de kapitein en hij beslist dus om door te varen. Het programma op het schip wordt omgegooid en we maken er dus een zeedag van! Alweer eentje meer. Na een uurtje komt men met de mededeling dat we er de volgende dag ( vandaag dus) een uurtje eerder  zullen zijn in Rabaul, wat een flauwe kul, het is nog geen 200 km varen naar Rabaul.. Goed de hele dag dus op zee gedobberd, zon recht boven je, geen schaduw, en dus bloed en bloedheet. Geen echt leuke dag dus. Maar ook die gaan gewoon voorbij, in de ochtend van vandaag komen we dus een uurtje eerder aan, wij staan  lekker vroeg op en gaan ontbijten, zien dat we al bijna aan de pier ( gelukkig ) liggen en komen Jan en Loes tegen. Besluiten gezien de hitte zo snel als mogelijk is naar buiten te gaan. Er worden hier excursies aangeboden door MSC voor € 180,- pp en dan ga je in gammele busjes zonder airco op pad naar een vulkaan, tunnels van de Japanners uit de 2e wereldoorlog , observatiepunt van de vulkaan ( seismologen) van PNG en ze gaan naar de lokale markten en stalletjes. Dat hebben wij dus ook gedaan met Eddie, onze chauffeur die een vette vierwiel drive had met prima airco en volop ruimte en dat doen we dus voor € 20,- de man dus reken maar uit, wat een giller. Wij op pad en als eerste naar de vulkaan hier ( de naam is Rabaul) die in 1994 nog is uitgebarsten en een levende en gevaarlijke vulkaan is. Tijdens de uitbarsting heeft hij de stad begraven onder een tapijt van 6 meter dikke as en lava en daar is dus niets meer van over gebleven. De stad is aan de andere kant van de baai ( de baai is feitelijke een enorme krater die is volgelopen ) herbouwd maar daar hebben we weinig van gezien. Van de vulkaan des te meer, daar moesten we wel 5 dollar de man entree voor betalen want dat ding ligt op grond van een familie die dat geweldig exploiteert. De omgeving is prachtig, warmwaterbronnen met 100 graden heet water wat er uit pruttelt en de mooie kleuren die altijd bijdit soort plaatsen aanwezig zijn sieren de plaatjes op.Daarnaast barst het er van de stalletjes met allerlei handgemaakte zaken maar ook goedkope onzin. Bekijk de foto’s en geniet van de prachtige omgeving. Na de boel te hebben bekeken, gingen we naar het observatie punt van de seismologische dienst hier dat tegelijkertijd een uitzicht punt is. Daar liepen we tegen een paar groepen van MSC aan en Jan kon het niet laten om links en rechts wat plagende opmerkingen te maken. Hij was wel zo eerlijk om te zeggen dat ze dit zonder ons niet hadden gedurfd. Nadat we hier ook de nodige plaatjes hadden geschoten zijn we weer op weg gegaan naar een oude onderzeeboot basis van de Japanners uit WO2 en daar waren ook tunnels gegraven door de Japanners en op de top van de berg een bunker met een kanon dat de hele baai bestreek. Toen we daar boven stonden kwam er ook nog hele school dolfijnen voorbij springen, te ver weg om een mooie foto van te maken maar misschien heeft Jan nog een mooi plaatje of filmpje . Van de tunnels hebben we ook filmpjes gemaakt maar die zijn te lang om op de site te zetten. Dus dat komt nog. Ook hier weer prachtige plaatjes en prima informatie en assistentie van `onze chauffeur. We waren al ruim 3 uur onderweg, helemaal kapot van het klimmen en klauteren in deze hitte..en besloten naar het schip te gaan, even bij te komen en te lunchen en daarna het dorp nog even in te gaan om de stalletjes te bezoeken en de markt te verkennen. Zo gezegd zo gedaan, het hele dorp loopt uit voor deze schepen net zoals het onze en het is een vrolijke gevarieerde bende met van alles en nog wat. De mensen hebben allemaal rode tanden en tandvlees van het kauwen van Betelnoten, een noot van een palmboom die ze in een blad rollen en dan kauwen en alles is rood van het spugen. het spulletje is verslavend en een wereldwijd probleem want er  zijn miljoenen mensen die dit dus doen van erg jong tot erg oud. Dat kon je ook wel zien op de markt want het aanbod van Betelnoten was overweldigend. Sommige mensen heb ik gelezen kauwen er wel 50 per dag. Vandaag zijn ook Philipijnse Douane beambten aan boord gekomen, de komende 4 zeedagen worden onder andere besteed aan een face to face meeting met die beambten, het maken van een QR code ( jawel) en dat allemaal om Manilla binnen te komen waar we over 4 dagen aan zullen komen. Hetzelfde gaat gebeuren voor Japan, dus Covid mag dan wel de wereld uit zijn ( de pandemie) althans, de bureaucratie nog niet.Maar daar komen we ook wel weer doorheen. Uiteindelijke kunnen we zeggen dat vandaag een succes was en dat we gisteren alweer zijn vergeten. Op weg naar Manilla nu……….