Khasab, Oman 19 april 2023

Vanochtend na amper 200 km varen hebben we aangelegd in de haven of wat er voor door moet gaan van Khasab in Oman. Oman het tweede grootste land van het Midden Oosten ( Saoedi Arabië is het grootste land) met een kuststrook van 1600 km lang. Mooi zou je zeggen ware het niet dat 75% van het land woestijn is, 15% woeste bergen en dus slechts 10% van het land geschikt is om te bewonen. Toch kent men hier maar een bevolkingsdichtheid van 8-10 mensen per vierkante kilometer en da’s niet veel. Anja en Mark die hier 6 jaar geleden zijn geweest noemen dit een verloren stop want er is hier niets tenzij je een safari naar de fjorden gaat maken of het achterland ingaat (de woestijn dus) en naar een hoge top gaat rijden met een 4w drive en dat is nu net wat we besloten hadden te gaan doen. Op enige afstand is ook nog een zusterschip van MSC voor anker gegaan dus we verblijden dit niemendal plaatsje in Oman vandaag dus meer een dikke 5000 mensen, tenminste als ze allemaal van boord gaan. Wij liggen gelukkig aan de pier hier en om 09.00 uur verzamelen  wij om naar de 4w drive Toyota’s te lopen die al klaar staan. We melden ons bij de organisatie en hebben auto 13 ! Dat voorspeld niet veel goeds en ja hoor, daar waar overal 4 mensen in de auto’s zitten worden wij er bijgestopt en eer dat we erg in hebben zitten wij opgevouwen op de kinderplaatsen in de achterbak. Beetje verbouwereerd kijken we elkaar aan maar we zijn al vertrokken. We gaan met een noodgang in konvooi het stadje uit en een half uurtje later duiken we de woestenij in met al evenzo woeste wegen die het leven in de achterbak niet prettiger maken. We zitten ons op te winden om zoveel waar voor ons geld en ik bid dat er snel een eerste stop komt en die is er eindelijk na anderhalf uur. Ik zoek de verantwoordelijke van het excursie bureau op en vertel haar van de onhoudbare situatie. Waarom heb je dat in de haven niet gemeld vraagt ze, ik zeg nou we stapten in en voor we er erg in hadden waren we weg en de chauffeurs hier praten geen woord Engels. Ik kan er niets aan doen zegt ze dan moet je bij de tourorganisator zijn en die loopt daar ergens en ze wijst naar achteren. Ik geef even mijn ongezouten mening en vervolgens loopt ze met me mee en we spreken de organisator aan en die zegt doodleuk dat hij er niets aan kan veranderen. Ik loop langs de auto’s en zie zeker 3 auto’s waar achter nog plaats is op de bank. Wij besluiten te splitsen en Jacqueline blijft in onze auto en ik klop op de raam van een andere, haal de chauffeur eruit en klim in zijn achterbak terwijl hij verbaasd staat te kijken. We hebben het gewoon zelf maar weer geregeld. We vervolgen onze tour nadat we op deze lokatie een verfrissing hebben gehad en wat plaatjes hebben kunnen maken van het barre woestijn landschap. We gaan via een plateau dat op 1400 meter hoogte ligt en wat 200 miljoen jaar geleden een zee was weer verder. Op dit plateau zie in de rotsen de afbeeldingen van geconserveerde vissen en schelpen uit die tijd. Ongelofelijk. Uiteindelijk komen we op zo rond de 2000 meter hoogte uit en hebben we een prachtig uitzicht op de woeste omgeving. Hier krijgen we wat dadels en wat koffie die ook nog te pruimen is. We dalen af en onze chauffeur kan niet rijden, hij remt steeds af op zijn remmen en moet de motor meer gebruiken wat hij niet doet. De boel raakt oververhit en hij moet stoppen, krijgt op zijn donder van zijn baas die het stuur overneemt en zelf verder rijdt. We komen uiteindelijk op een plek met prachtig uitzicht op de fjorden hier ( zijn hier dus ook) en schieten prachtige plaatjes. We rijden weer terug en ditmaal weer met onze chauffeur die nog steeds niet kan rijden. De stemming in onze auto was een beetje timide , heb het idee dat de Spanjaarden en Duitsers die bij mij in de auto zaten ( want daar hebben we het over ) een beetje in hun broek aan het doen waren en ze waren erg opgelucht toen we weer in de haven waren aangekomen. Bij Jacqueline was gelukkig alles verder goed gegaan, ze had zelfs op de terugweg nog een stuk voorin mogen zitten de mazzelaar ;-). Khasab stelt niets voor, het achterland is als je van woestijnen houdt en dat doen wij zoals jullie weten erg mooi maar het had wat comfortabelere en gezelliger met zijn 2tjes mogen zijn. Terug aan boord even een duik genomen en ik heb het verhaal van Dubai erop gezet en dit verhaal is inmiddels ook klaar en gaat zo geplaatst worden. De foto’s komen eraan en wij gaan vanavond op weg  naar `Muscat Oman waar we een hele dag op pad gaan, maar dat verhaal komt nog.