Van Palmwag naar Ongula Village Homestead Lodge via Toko Lodge & Safaris

Da’s ff wennen, maar gisteren had ik echt niets te melden over onze dag behalve dan dat we met hotsen en botsen over de Grootberg Pas naar de Toko Lodge zijn gereden. 100 km over echte slechte wegen. De bewoners van Namibië beamen het zelf alles wat vanaf Sossusvlei naar het noorden gaat wordt tot aan Kamanjab wordt geconfronteerd met enorm slechte wegen. Vanaf daar gaat het crescendo over mooie teerwegen. De eerste 100 km maandag waren dus een ramp, daarna ff op de mooie teerweg maar kort daarna op een 30 km lange D weg naar de Lodge. Daar werden we onverwacht geconfronteerd met een paar groepen van Nomad reizen uit Zuid Afrika die gemengde nationaliteiten reizen organiseren naar Namibië, een groep was een camping reis de andere een lodge reis. Er zaten nog al wat Nederlanders tussen die net als wij blij waren om even in het zwembad te plonzen. Bij de Lodge vertelde men ons dat het te heet was en te hard waaide om dieren te kunnen spotten. Dus een gamedrive zat er niet in. De middag dus maar doorgebracht bij het zwembad met elke 10 minuten een duik....

De volgende ochtend ( vandaag dus) vroeg op pad om naar Ongula Homestead te gaan een ruim 440 km lange tocht vandaag waar we ons vooral op in moesten stellen, want het zou een lange dag worden. Nou hadden wij al gehoord dat vanaf Kamanjab de wegen zouden veranderen in mooie gladde teerwegen waarover we zoevend naar onze locatie zouden kunnen rijden. Dat is ook zo gebeurd, wat een verademing. Uiteindelijk bestond de hele weg uit deze mooie geasfalteerde wegen en gingen we dus ook veel sneller dan verwacht. Dus op de rem, want bij de Homestead slapen we in een traditionele hut ( met de nodige aanpassingen natuurlijk) en verder geen faciliteiten zoals een zwembad en dergelijke. We kwamen echter door verschillende stadjes waar we even stopten om wat rond te struinen en wat water en zo te scoren.

Uiteindelijk komen we in de buurt, ik had een stadje ingevoerd in de TT om ons hiernaar toe te brengen en vanuit daar de instructie volgen van de touroperator. wij komen dus in het stadje waar we zijn moeten en daar zouden we de B1 moeten gaan volgen en na 8,5 km de D2633 moeten nemen om bij onze bestemming te komen.

Wat bleek uiteindelijk, die D weg is een M121 ofwel prima autoweg geworden en die D weg die over 28 km onverharde weg zou gaan, bestaat niet meer. Lekker handig. Een nieuwe bestemming ingevoerd vanaf de kaart gelezen die ons in de buurt zou gaan brengen. Vervolgens daar een schoolbus aangehouden en die heeft ( heel aardig) voor ons uit gereden naar de afslag, we zaten dus goed. Vanaf de autoweg was het maar 4 km naar de lodge. We hebben dit natuurlijk wel even gemeld aan onze vrienden van de organisatie natuurlijk.

Nu even over de Homestead, wij hebben hier van te voren over gesproken, daar we in het verleden met rondleidingen door dorpen om zogenaamd het echte leven op,te snuiven altijd werden geconfronteerd met commercie waren op zijn zachtst gezegd wat sceptisch. Volkomen ( gelukkig) onterecht bleek achteraf. Dit bezoek was de rit meer dan waard en heeft ons een inzicht gegeven hoe het leven er hier in Namibië in deze regio aan toe gaat. Deze regio heet de Owambo regio, bestaat uit 4 regio’s aan de locatie van de ingang kun je zien uit welke regio de betreffende Owambo familie vandaan komt. De ingangen zijn nl gelegen op het Oosten, Noorden, Zuiden of westen.

De Owambo’s leven in tegenstelling tot de Himba’s in familie nederzettingen waar de hele familie binnen een omheining woont. Dit is een zogenaamde Homestead, en in dit dorp werken zo’n 70 homestead’s weer samen binnen een coöperatie. Ze hebben een gekozen soort van burgemeester en daarboven hangt de Koninklijke familie.

Wij hebben vandaag dus een uitgebreide rondleiding gekregen in de Ongula Homestead, de burgemeester daarvan heeft deze lodge opgericht en met de funds die binnenkomen worden inmiddels hier in een opleidingscentrum jongen mensen geschoold,om te gaan werken in lodges als kok, gastvrouw of gastheer en er is een afdeling waar meisjes worden opgeleid tot naaister. Een soort van ROC dus.

Het is echt ongelofelijk om te zien hoe mensen hier wel mobieltje hebben maar verder niets en dan ook echt niets nodig hebben. Er is een TV die af en toe voornamelijk bij voetbal kijken wordt gebruikt.

Voor de rest leeft men van wat het land brengt. 

Bij de plaatjes zal ik uitleggen (proberen ) wat we zien. Maar dit bezoek vonden wij echt meer dan de moeite waard.

We hebben nog wat tips gegeven over een goede bewegwijzering en heldere informatie over het diner wat inbegrepen is.... dat is dus een echt buffet van gerechten uit de keuken van Namibië met een soort van quinoa salade gemaakt van wat ze hier gerst noemen en polenta ook daarvan gemaakt. Daarnaast een wittebonensaus (lekker) en wat groenten. Een marathon kip (taai) en gelukkig een lekker flensje met ijs.. wijntje erbij en alles weggespoeld.

Ook nog een optreden gehad van het lokale meisjes zangkoor. 

Wat ons enorm trof was de samenkomst in het dorp in de avond waar de mensen dan een soort van opgedoft samenkomen om de hitte van de dag weg te kletsen en of te drinken ( sommigen waren om 17.30 uur al dronken. 

De Owambo’s zijn de grootste etnische groepering hier en zijn voor 95% christelijk ( evangelisten) bekeerd door Finse missionarissen vanaf 1800. Zijn monogaam in tegenstelling tot vroeger en meisjes worden niet uitgehuwelijkt. Wat wel het geval is, is dat vrouwen in de regel nog steeds het zware werk doen.

We zien onderweg vaak de golfplaten huisjes, voordeel, snel,gebouwd, goedkoop. Nadeel in de zomer een oven en in de winter koud.

Stenen huisjes kost meer tijd ( stenen maken) en bouwen. Voordeel : betere isolatie en nadeel is dat het duurder is. In alle gevallen leeft men buiten en is de hut alleen daar om te slapen.

We hebben gezien hoe dat vrouwen hier nog steeds graan dorsen en zeven, olie halen uit een vrucht van de palmbonen hier. Manden vlechten etc etc.

Morgen gaan we richting Etosha ...... wordt ook mooi, maar deze dag staat in ons geheugen gegrift....