06-02-2020 The Falkland Islands

Vanochtend rond half zeven voelde ik dat we rustig aan het varen waren, zo niet stil lagen. ik er dus uit en mij wat warmer aangekleed dan de afgelopen dagen nodig was en stilletjes naar buiten geslopen. Jacqueline was natuurlijk wel wakker maar ik deed net alsof.

Buiten gekomen lagen we inderdaad al bijna stil en de eerste tenders waren al te water gelaten. ( Een tender is een reddingsboot die gebruikt wordt om passagiers aan wal te brengen op die plaatsen waar het schip niet dichterbij kan komen vanwege de diepgang ) Dit noemen ze tenderen en dan heten die reddingsboten dus ineens tenders ! T’is maar dat we het weten nietwaar? Op het dek en in de ontbijtruimtes was het al een drukte van belang. Immers om 08.00 uur zouden de eerste mensen al aan wal worden gebracht in de haven van Port Stanley. In mijn verhaal van gisteren heb ik al het een en ander uitgelegd over de Falkland Eilanden en de verdere invulling van het leven hier is ons vandaag bij stukjes en beetjes verteld door de chauffeuse en chauffeur van onze 4wheel drive landrovers die ons naar de Pinguin kolonie hebben gebracht.

Maar eerst even terug naar vanochtend, nadat ik een kopje koffie had genuttigd ben ik Jacqueline gaan halen en zijn we gaan ontbijten. Daar zagen we dat er al een luxe schuit van Seven Seas Cruises voor anker lag en deze was al aan het tenderen, vervolgens zagen we de Norwegian Star weer arriveren en later in de haven lag ook nog een kleinere uitvoering van een andere klasse voor anker. De te verwachten “uitstoot” van 3000 passagiers vandaag op de Falkland Eilanden was dus niet overdreven.

Ondertussen was de Zaandam inderdaad begonnen met tenderen en om 9.40 zouden wij moeten verzamelen en van boord gaan om aan onze excursie naar de Rock Hoppers ( zo heet deze soort pinguïns) te gaan. Heel ingenieus wordt er een platform uitgeklapt waar de tender aanlegt, en dan kunnen de passagiers gemakkelijk in en uit stappen. Het gaat vandaag heel gemakkelijk want ( het begint te vervelen) we hebben prima weer, geen golf van betekenis te bespeuren en al heel snel racen alle tenders van alle schepen over het water richting de haven van Port Stanley.

Daar aangekomen staan ze op ons te wachten en we worden met een man of 16 in een busje gepropt wat door een lokale joviale chauffeur naar de volgende tussenstop wordt gestuurd waar we over zullen stappen met 4 personen in 4 landrovers die daar staan te wachten. Het ritje gaat redelijk snel eerst over aangelegde wegen en daarna over grintwegen. Onderweg krijgen we uitleg over de politie, ziekenhuis en schoolgebouwen die hier allemaal aanwezig zijn.

Aangekomen bij een farm ( nou ja farm, was een armoedige rotzooi ) wat overigens niets zegt, waarom dat is, vertel ik zo wel.

We werden opgevangen en wij gingen met een stil koppel uit de USA in een van de landrovers bestuurd door een aardige bewoonster van deze eilanden. Ze was hier inmiddels een jaartje of 17, was in Engeland verliefd geworden op een boer van de Falkland’s die daar op cursus was, is hier op bezoek gegaan, terug gegaan naar Engeland, de koffers gepakt, kinderen meegenomen en nooit meer terug gegaan.

De trip met de landrover die echt off road was zou een uurtje duren vertelde ze alhoewel het maar een km of 10 rijden was. Het land waar we over reden was van de boer waar we overstapten in de 4wheel drives en de Pinguin kolonie lag dus op zijn terrein. Ze vertelde dat in de jaren dat ze hier is de laatste 10 jaar pas een beetje echte wegen zijn gekomen van en naar boerderijen op het eiland voor die tijd ging dat dus op de manier zoals wij ondervonden, hotsend en botsend door gaten en sleuven. Een tripje naar de stad kon dan wel een dag of 3 duren. 

De grond bestaat hier overal uit turf van soms wel 6-7 meter dik, erg moeilijk dus om daar wegen van te maken. of road rijden is moeilijk omdat het gedrag van de turfgrond onder invloed van water en zon, moeilijk te voorspellen is.

Leuke  anekdote is dat er hier een kleine soort van cranberry’s groeit waar ze jam van maken maar diezelfde struik wordt ook gebruikt als de jeep vast zit om onder de wielen te leggen om weer grip te krijgen (lukt in 99%) van de gevallen en in de andere overige 1% van de gevallen kun je het in de fik steken, brand als een gek ook als het nat is vanwege het hoge olie gehalte. Diddle Dee bessen ( mooi verhaal toch?) 

Ze zou nooit meer terug willen en op onze vraag hoe het met de kinderen ging vertelde ze dat dit prima ging , op de kleine school met alle moderne faciliteiten kunnen de leraren de leerlingen zoveel aandacht geven als noodzakelijk is per leerling ook al hebben die beperkingen zoals een van haar kinderen die dankzij deze erg goede begeleiding verder is gekomen dat dat hij in Engeland ooit zou zijn gekomen. 

Voor kinderen die naar de universiteit willen is de regering in Engeland ook erg gul, alles maar dan ook alles wordt betaald, de universiteit, de reis, maar ook huisvesting en onderhoud. Erg bevoorrecht zijn dus die kids. Later vertelde een andere trotse ouder ons dat de kids na hun studie ook weer terug komen naar dit ruwe land.

Nu weer even terug naar ons, nadat we een uurtje hadden gebotst en gehotst, zijn we dus aan gekomen bij de kolonie, daar zaten een 400 tal jonge Rock Hoppers te wachten op hun mama’s en pappa’s die op jacht waren om eten te vangen. Tot maart april zitten die hier, dan zijn ze groot en sterk genoeg om zelf op jacht te gaan en vertrekt het hele spul naar de kust van Brazilië om het jaar daarop weer terug te komen. 

We hebben natuurlijk van dichtbij mooie plaatjes en filmpjes kunnen schieten. We hebben ook gehoord dat er per seizoen inmiddels zo’n 85000 toeristen komen kijken op de eilanden waarvan er een dikke 18.000 de trip maken die wij hebben gemaakt.

onze boer is dus naast een schapen boer ( 3500 schapen) een toeristenboer..... hij weet wat melken is......

Wij hebben daar een uurtje doorgebracht en daarna weer hotsend terug naar de boerderij, daar toch wel een dik half uur moeten wachten vanwege de drukte, maar het was inmiddels nog beter weer geworden met het zonnetje erbij en dus helemaal top.

Terug in Port Stanley nog even wat rondgeneusd ook hier onze kerstboom versiering weer gevonden en rond een uur of 15.30 weer terug gegaan aan boord.

Op dit moment zijn we weer vertrokken, de kapitein vertelde ons net dat we nog steeds mooi weer hebben, de golven worden wat hoger het wordt nog wat kouder maar het is nog steeds geweldig goed allemaal.....nu gaan we echt richting Antarctica.........