Antarctica 10-11-02-2020

Antarctica Experience zondag 10 februari 2020.

Vandaag de dag begonnen met een wazig zonnetje, om 7.30 uur aan het ontbijt en om 08.00 uur stonden we weer buiten op het voordek om te genieten van alle moois om ons heen. De heldere luchten waren verdwenen, de bewolking zat echter hoog zodat er nog steeds een helder zicht was op het Antarctische landschap dat ons omringde.

Later op de dag liepen we Dick en Marian weer tegen het lijf en zijn we een potje gaan rikken, hebben we samen de lunch gebruikt en zagen we het weer langzaam veranderen. Rond een uur of 3 in de middag melde de kapitein zich met de mededeling dat hij en zijn navigatie en weerteam hadden besloten om eerder terug te gaan varen richting Zuid Amerika omdat er een depressie aan zit te komen. Aangezien we zoveel geluk hebben gehad en al zoveel hadden gezien, zoveel dat er eigenlijk niets nieuws meer te zien is, hebben wij en alle mensen die we gesproken hebben daar geen moeite mee. Morgenvroeg krijgen we een update. Vannacht varen we richting de zuidelijke Shetland Eilanden waar nog een en ander te zien is en dan wordt er beslist wat we definitief gaan doen.

Wij hebben nog lekker een filmpje gekeken, het diner gebruikt, leuke show gehad van een enthousiaste groep zangers uit de UK met oude rock en Motown muziek. Helemaal topshow alle oude knarren inclusief wij zelf zijn uit hun dak gegaan. Daarna met een gezelschap van de CVK club nog een borrel gedronken, was erg gezellig en rond de klok van 01.00 zijn de luikjes dicht gegaan.

11-02-2020

Officieel de laatste dag van de Antarctica expeditie ( want dat is het voor ons). Zoals gisteren gemeld lagen we vanochtend rond de klok van 08.00 bij de Zuidelijke Shetland eilanden, we hebben daar nog een pinguïn kolonie mogen bekijken, het waaide echter al als een gek en het schip was moeilijk op lokatie te houden.

Toch nog wat plaatjes kunnen schieten die de moeite waard waren. Rond een uur of 10 kwam de kapitein met de mededeling dat er een depressie op komst was, als we zouden blijven zouden we geconfronteerd gaan worden met hoge golven en veel ongemak. Als we nu zouden gaan vertrekken dan zouden we de depressie net voor kunnen blijven en slechts windstoten krijgen van een dikke 70 km en golven van een meter of 4,5 hoog tijdens de Drake Passage .Da’s relatief weinig voor deze plek hier op aarde waar windsnelheden van 100 km en golven van een meter of 6-7 de standaard zijn. We zijn dus inmiddels terug op weg, we hebben een uurtje gesport vandaag op een deinend schip ( hele beleving) daarna gaan lunchen en nu zit ik het laatste stukje over Antarctica te schrijven. Ik kan haast niet wachten totdat we een goede internetverbinding hebben om te kunnen delen met iedereen wat we hier hebben mogen zien en ervaren. Het weer was fantastisch, we hebben verschillende mensen gesproken die of deze reis al meerdere keren hebben gemaakt of mensen kennen die dit hebben gedaan. Een ding is zeker we hebben echt , echt heel veel geluk gehad.

Deze reis stond al jaren bovenaan op onze bucketlist ( die aardig aan het slinken is), wat zijn we blij dat we dit gedaan hebben , wat we gezien hebben ,en ik mag in herhaling vallen denk ik zo ,is zoiets prachtigs dat het met geen pen te beschrijven is en met geen camera is vast te leggen tenzij je net als de BBC 1000 dagen aan filmen op locatie zou kunnen besteden met gebruik making van de meeste moderne apparatuur en zelfs dan kom je nog niet in de buurt van de “echte” beleving.

Nu zijn we weer op weg naar Argentinië, de eerste haven wordt Ushuaia, de meest zuidelijk gelegen stad van de wereld van waaruit alle poolexpedities vertrekken. Voordat we daar aankomen op 14 februari moeten we nog ff door de Bellinghausen Sea en de Drake Passage.... de meeste ruwe zeeplekken op deze aarde.. je moet er wat voor over hebben hoor.......

Daarna gaan we afzakken langs de kust van Chili, dwars door de mooiste fjorden van Zuid Amerika, komt dus nog wat aan, moet ook wel want we hebben nog een dag of 12 te gaan....