Sossusvlei

Gisteravond heerlijk gegeten hier, er staan 12 bungalows op dit prachtige resort en dat betekend dus maximaal 24 mensen aan het diner. Er is een klein maar erg klantgericht team dat er alles aan doet om het ons naar de zin te maken. Dat lukt aardig kan ik jullie vertellen. Daarna op tijd naar ons bedje met een airco die over zijn toeren is want wat is het hier een partij bloedheet. Morgenvroeg om 5.00 uur eruit om op onze dagexcursie te gaan richting de beroemde rode duinen, Death Pan en de Sesriem Canyon...

Da’s dus gelukt, om 5 uur uit bed, om half zes ontbijt en om 6.00 uur waren we onderweg naar het vlakbij gelegen Nationale park. Lucas was onze gids vandaag een prima vent die vandaag onze chaffeur,gids,kok en kelner zal zijn. Wij zitten met zijn 4tjes in een ruime safari truck die gelukkig dicht is en dus airco gekoeld is.... Onze andere 2 meerijders zijn naar later blijkt 2 aardige op leeftijd zijnde Duitsers, waarvan later blijkt dat Ingeborg, niet mee zo goed ter been was en dus een behoorlijk stuk van de dag heeft moeten missen.

Goed, wij dus op pad, zo’n 20 minuten rijden van de lodge naar Sestriem. Daar wees Lucas de garage aan waar ik morgen mijn reserveband op zou kunnen halen. Daarna aangemeld en bij zonsopkomst het park richting de rode duinen. Lucas had ons al verteld niet naar die plaatsen te gaan waar de massa naar toe gaat, elke ochtend rijden er ongeveer 2000 mensen hier het park in. Dat verspreid zich naar een tijdje en dan merk je er niets meer van.

Wij rijden het park in en tot onze verbazing ligt daar een prachtige weg. Die blijkt met behulp van een rijke bezoeker die zijn vrouw hier bij een ongeluk heeft verloren te zijn aangelegd. Er is ook een forse donatie gegaan naar een klein medisch centrum hier. Natuurlijk is er daarom een monument ter nagedachtenis neer gezet.

Lucas stopt op verschillende plaatsen voor mooie plaatjes, gaat op enig moment sporen volgen van insecten, schorpioenen, slangen en ander woestijn spul. Aan de sporen te zien is het hier s’nachts net zo druk als op de A2. Wij hebben een dansende witte dame gevonden ( spin) en een kleine schorpioen  ( die blijken het giftigst te zijn) slangen is niet gelukt alhoewel we veel sporen hebben gevolgd. Daarna zijn we een  Duin opgeklommen, nee niet de beroemde want dat halen we toch niet. Maar de klim was omhoog 120 meter volgens Lucas en omlaag een meter of 40 schat ik. Onze Duitse meerijdster kon het niet aan, de hitte en de inspanningen, wij wel, haar echtgenoot ook. Die is echter op de top omgedraaid en weer terug gegaan. Wij hebben de tocht afgemaakt en zijn op ons gat naar beneden gegleden, hebben prachtige plaatjes gemaakt en hulde aan Jacqueline dat ze dit in deze hitte heeft volgehouden. De plaatjes zijn werkelijk geweldig en die laten we gewoon op jullie inwerken. Na deze tocht zijn we weer ingestapt en heeft Lucas ons meegenomen naar een plek in de woestijn onder een prachtige oude boom. Daar toverde hij uit zijn auto wat op de foto’s te zien is en hebben we genoten van een lunch met alles erop en eraan onder een boom in de zinderende hitte van de Namib Desert. Het was fantastisch net zoals de gesprekken die we over van alles en nog wat hebben gehouden.

Een ervan is Namib , wat woestijn betekent en als je dus zegt:  Namib Desert , zeg je eigenlijk woestijn woestijn. Hier komt ook de naam Namibië vandaan Voor de onafhankelijkheid was de naam van dit land Zuid Oost Afrika, daar het land voor 63% bestaat uit woestijn hebben ze achter de Namib ie gezet en is dus de naam Namibië ontstaan.

Na deze onvergetelijke ervaringen wij op pad naar de Sesriem Canyon waarbij het plan was daar in af te dalen en een wandeling te maken. Gezamenlijk besloten wij wel wat foto’s te maken maar niet af te dalen. To bloody hot...

Op onze terugweg gevraagd aan Lucas om even langs de garage te rijden om te kijken of er wat geregeld was met de band. Dat was dus niet het geval en wij terug naar de lodge om Europe Car te bellen en achter de vodden aan te zitten.

Komen we hier aan en zie ik tot mijn verbazing dat mijn linkerachterband deze keer lek is. kan dus geen kant meer op. Binnen zit Lucas nog en ik breng hem op de hoogte en vraag of ik mijn band eraf kan halen en dat dan een van de mensen van de lodge naar Seriem kan rijden om banden op te halen. Loopt hier een cheffin rond die het niet snapt en zegt dat het niet hun verantwoordelijkheid is en dat Europe car het op moet lossen. Daar heeft ze gelijk in, we zitten hier echter 20 minuten van die garage af en klantgerichtheid is volgens mij het belangrijkste en dat heb ik haar ook duidelijk gemaakt.

Inmiddels heb ik iedereen ingeschakeld , Europe car ( die hier niet goed bekend staat) onze agent hier gebeld, dus die zit er ook achteraan.

Vervolgens kwam John op de proppen, de baas van het spul hier en die wou met me praten en helpen omdat het welzijn van zijn gasten het meest belangrijke is... waar heb ik dat meer gehoord.

Goed, John heeft gebeld met Europe car en in niet mis te verstane bewoordingen te kennen gegeven dat ik met 3 wielen niet kan rijden...

Hij heeft bevestiging gekregen dat die banden er zijn, heeft mijn auto op de krik gezet en is nu onderweg om mijn banden te halen en of laten repareren.

Ben benieuwd hoe dit af gaat lopen, maar het ziet er naar uit dat........... we zijn hier in Afrika .......