Sydney Sydney en nog eens Sydney

Tja waar zal ik vandaag eens beginnen want de afgelopen dagen waren hectisch, druk, fantastisch, en overweldigend meer superlatieven kan ik ff niet bedenken. Ik ga niet in op de details maar we kregen een dag voordat we aan zouden komen in Sydney te horen dat we er gingen tenderen en dat zou pas gaan gebeuren rond een uur of 11-12, dat zou betekenen dat we een halve dag van onze tijd in Sydney kwijt zouden gaan raken aan nutteloze zaken die ons vooraf niet gemeld waren. Wij hadden onze plannen voor onze wandeling  van Bondi naar Coogee beach en andere mensen hadden bijvoorbeeld een Bridge Climb geboekt etc etc. Er ontstond rumoer op het schip er kwam wat opstand links en rechts. Frank ( een andere Nederlander had er genoeg van en vroeg een gesprek aan bij de “baas”, Ik ben er zo binnen gelopen en heb het gesprek van Frank afgewacht samen met Jacqueline die ook helemaal over de plas was. Na anderhalf uur waren wij aan de beurt en hebben we onze stortkoker leeggeschut. Het eindigde die dag met het vinden van 2 priority instapkaarten voor de tenders, dus we zouden dan eerste van boord kunnen gaan. Aan tafel in het restaurant op onze nieuwe stek hebben we 2 nieuwe gasten verwelkomt die niet zo prettig zaten op een andere plek. Ton en Miranda zijn onze nieuwe tafelgenoten, wel leuk brengt weer eens wat andere gesprekstof met zich mee. 

Jan van Loes. Zou de volgende ochtend in de rij gaan staan om een tender ticket te bemachtigen en zo vroeg als het kan. Toen wij vroeg in de ochtend opstonden lagen we al voor anker in de baai van Sydney ruim een uur voor de geplande aankomsttijd. Dus dat begon positief. Jan had een kaarje bemachtigd voor de tender van 10.00 uur weliswaar de tender naar The Bridge en dat betekende 20 minuten lopen extra voor ons. De tender naar het Opera House zat vol en dan konden we was om 11.00 uur gaan varen. Wij verzamelden ons voor een kop koffie bij de koffie bar en horen ineens nadat we onze koffie hadden besteld dat we per direct aan boord zouden kunnen gaan voor een tender naar het Opera House…. helemaal fantastisch dus. De tender zou draaien was ons verteld tot 22.00 uur s’avond’s , dan stoppen, dan zou de boot worden verplaatst naar de pier recht tegenover het Opera House en onder The Bridge en dan zou je te voet aan boord kunnen komen. Dat betekende wel voor mensen die in de avond in Sydney op stap waren dat deze niet voor pakweg 00:30 aan boord konden gaan , opwinding dus.

Terug naar onze onverwachte `Tender, wij lieten de koffie zitten en sprongen aan boord en wij gingen aan wal bij het iconische gebouw van Sydney. Jan en Loes een beetje emotioneel want zij waren aan boord van de cruise van 2019 die in Sydney stopte, ze waren dus aan boord toen, keken uit op het Opera House maar mochten toen niet van boord. Nu dus wel en het overweldigende gebouw met de fantastische brug op de achtergrond nodigt uit tot foto’s maken en dat hebben we dus ook gedaan. Daarna zijn we het gebouw ingegaan,  Jan en Loes wilden een rondleiding maar die zaten helemaal vol. Wij wilden als het kon een show boeken, maakte niet uit wat als we maar een show zouden kunnen zien . Mac Beth speelde maar die was uitverkocht, daarnaast was er een stuk dat speelde en Mirror genoemd werd. De omschrijving en trailer vertelde ons dat het een soort van circus acrobatiek act was met een humoristische touch. Jan en Loes gaven niks om circus maar aangezien er geen rondleidingen beschikbaar waren besloten ze met ons mee te gaan. Dus wij 4 kaarten gescoord en yes! We zouden de zo vurig door Jacqueline gewenste voorstelling in het Opera House van Sydney gaan zien. Vervolgens stapten we in de bus naar Bondi Beach waar je met je credit card zou kunnen betalen, dat bleek zo te zijn maar dan wel met een verschillende credit card per persoon die Jan en Loes net zomin als wij niet bij ons hadden, de chauffeur vertelde ons dat het hem geen bal interesseerde of we zouden betalen of niet, Maar als de controleur zou komen moesten wij het maar uitleggen. Ik dus met mijn CC , Jacqueline “zwart” Jan met zijn CC die niet werkte en dus ook zwart en Loes tenslotte ook zwart in de bus. Spannend als tieners op weg naar Bondi wat ruim een half uur rijden was. Daar aangekomen meteen de geweldige sfeer van deze plek weer opgesnoven en Jan en Loes helemaal onder de indruk ons volgend op weg naar onze Coastal  walk naar  Coogee. Het was weer fantastisch, geen seconde spijt van gehad en de plaatjes spreken voor zich. Na ruim 2,5 uur wandelen de bus weer terug gepakt naar Sydney centraal en dezelfde incheck procedure gevolgd. Ondertussen heb ik gezien dat mijn kaartje €0,64 per rit was dus erg veel schuldgevoel hebben we er niet aan overgehouden. Vanuit het centraal station zijn we over George Street weer terug gelopen naar onze tender wat toch ook wel nog 45 minuten lopen was. Bij de tender aangekomen vragen wij : hoe laat gaat de tender van het schip naar The Opera House , want om 18:30 uur moesten we daar zijn. De streepjes man bij de tender verteld ons dat de laatste tender van het Opera House naar het schip nu om 18:00 zou zijn want het schip zou eerder worden verplaatst naar de pier en zou je om pakweg 20:30 uur via de normale weg weer op het schip komen. Maar al die mensen die in de ochtend van boord zijn gegaan, die weten dat niet dus hoe kun je zoiets nou doen ? Dat is vragen om chaos. Als gevolg hiervan vertelde hij dat de laatste tender van het schip naar de Opera om 16:50 zou gaan en dat betekende opschieten. Wij dus aan boord, snel douchen, een hapje en weer onderweg naar de tenders, daar hoorden we dat we tijd genoeg hadden want om 17:45 zou de laatste pas gaan. krijgen jullie al een beetje beeld van de desorganisatie en communicatie op dit schip ? . Enfin wij gelukkig aan boord van de tender met nog eens een dikke 60 mensen die dezelfde voorstelling via MSC hadden geboekt voor € 109,- pp en wij bij de kassa voor €45.- pp,  Bij de tenderlosplaats aangekomen staat er een enorme rij mensen te wachten. Later hoorden wij dat sommige mensen wel 2 uur hebben staan wachten voordat het werd opgelost . Wij besloten dus ook gezien de meevallen in kosten een drankje te pakken op het terras van het Opera House in Sydney want daar zit jeook niet elke dag tenslotte.

De voorstelling begon en wij wisten niet wat we konden verwachten, er was prachtige muziek met een ongelofelijke acrobatiek die het beste te omschrijven valt als een ruim een uur durende opeenstapeling van een enorme gedisciplineerde voor het oog ogenschijnlijke chaos met een geweldige dot humor erin. We hebben genoten en gingen met een vette smile op ons gezicht het theater uit, wandelend over de pier richting ons schip wat daar inmiddels indrukwekkend lag te zijn en besloten nog een borrel te nemen op het terras daar op die prachtige zomer avond met de skyline van Sydney en The Bridge, het Opera House en ons schip als gezelschap om ons heen. We zaten daar nog na te genieten toen we plotseling werden aangesproken door twee dames, die zusjes bleken te zijn, ons Nederlands hadden horen praten en vervolgens gezien hun afkomst contact zochten. Ze waren op bezoek geweest bij hun vader die stervende was, Ploegsma was zijn naam en oorspronkelijk komende uit het het Noorden van ons land . Hun stiefmoeder ( een oosterse dame (jonger natuurlijk ) had hun voorgelogen over de toestand van hun vader, laten we zeggen dat de relatie tussen deze vrouwen nou niet echt je dat was. De ene woonend op Maui en de andere in Alberta Canada hadden elkaar ontmoet in Honolulu en vandaar uit vader overvallen met hun bezoek wat natuurlijk erg emotioneel was. Deze twee zussen moesten hun emoties met iemand delen en dat deden ze met ons Nederlanders in het hartje van Sydney op deze prachtige zomeravond. Het was enerverend, emotioneel en vertederend tegelijkertijd. Na een poosje hebben we afscheid genomen en zijn wij naar ons schip gegaan waar we afscheid hebben genomen met een dikke borrel van deze ongelofelijk mooie dag.

De volgende ochtend vroeg eruit, en de bus in op excursie met MSC, waar we geen hoge verwachtingen van hadden. Deze keer verrassend, was het een leuke excursie vooral omdat daar in opgenomen was een rondleiding in het Opera House, geweldig wat een gebouw en prachtige architectuur. Het verhaal erachter is dat een Deen destijds de prijs had gewonnen voor beste ontwerp en dat was in de jaren 50 van de vorige eeuw notabene, hij vervolgens het gebouw ook mocht gaan bouwen, er problemen waren met de technische uitvoering van een en ander. Totdat die architect aan het ontbijt een sinaasappel in parten sneed die op zijn bord zag liggen en toen wist hoe het moest.Het Opera House is simpel gezegd een sinaasappel met een doorsnede van 70 meter die in partjes is gesneden en opgestapeld op de bekende manier.

Tijdens de bouw was er een andere regering in Sydney die corrupt was en verrot en die heeft de bouw stil laten leggen, de samenwerking met de ontwerper stop gezet. De ruwbouw stond er echter al. Vervolgens is het gebouw later afgebouwd en de akoestiek is een combinatie van het gebouw en gebruikte materialen. Het was zijn tijd toen het af was in 1973, ver vooruit. Jaren later is er contact gezocht en hersteld met zijn oorspronkelijk ontwerper en uiteindelijke is het gebouw op de werelderfgoed lijst komen te staan van de Unesco.

Prachtige plaatjes gemaakt, een rondrit gehad langs prachtige baaien die weer eindigde op Bondi Beach en daarna terug naar het schip waar het inmiddels weer middag was.  Even wat gegeten en vervolgens met zijn tweetje nog een uurtje of 4 aan de wandel geweest een helemaal kapot weer aan boord gegaan. Gedoucht en daarna op het dek de sail-out en het afscheid van Sydney meegemaakt wat een einde maakte aan twee voor ons geweldige dagen in deze in onze ogen mooiste en vriendelijkste metropool op deze aarde.

Onder het afspelen van Time To Say Goodbye over de boordradio verlieten wij de haven van Sydney en moesten we allemaal een traantje wegpinken