Santa Marta Colombia

Nadat we in Grenada zijn vertrokken een rustige nacht gehad en een hele lange hete dag op zee, het was ruim 30 graden en geen wind. Uiteindelijke met heel wat duikjes in het zwembad en het opzoeken van wat schaduw erin geslaagd om de hitte te trotseren. Een bijkomend voordeel is natuurlijk wel dat het in de avond op het dek goed vertoeven is wat we dan met Jan en Loes ook hebben gedaan. Uurtje of 11.30 de koffer in en vanochtend rond een uurtje of 7 er weer uit, ontbijtje gehaald en daarna naar buiten waar het vreselijk hard waaide. Dat bleef zo totdat we in de baai waren aangekomen en beschut konden aanleggen. We waren wat later in de haven, werden dus wat later aangemeerd en vervolgens duurde het nog even voordat we door de autoriteiten toegelaten werden tot de heilige grond van Colombia. Wij moesten ons vandaag melden in de zebra bar om tien over negen. Vervolgens zouden we naar de bus gaan die ons mee zou gaan nemen op excursie vandaag.

We gaan vandaag een eco walk maken een eind landinwaarts en zullen riviertjes en plassen gaan doorkruisen om uiteindelijk uit te komen bij een meertje dat is gevormd onder invloed van een waterval. Waterschoentjes meenemen was de opdracht en dat hebben we ook gedaan. Kirsten en Tim waren ook van de partij dus wel zo gezellig. Bij het van boord gaan moesten we nadat we het schip hadden verlaten per direct een mondkapje opzetten want dat is de eis hier in Colombia. Wij doen dus dat ding met nare herinneringen op en stappen uit, zien tot onze verbazing dat de chauffeur en onze gids er geen dragen en besluiten per direct om te kappen met deze flauwe kul.

Wij worden in een oude bus gepropt die denken wij 1 0p 4 rijdt en gaan op pad, de haven uit en staan per direct vast in het heftige verkeer hier. Santa Marta is de 4e grootste haven  van Colombia en de 5e stad. Heeft 500.000 inwoners en het is een zootje. Ik weet niet of ik nou op lange tenen ga staan maar ik doe het toch. Die lui die zich allemaal druk maken over het milieu in Europa, de USA en ook in ons land moeten gewoon een tijdje hier de prediker uit gaan hangen en als ze het dan voor elkaar krijgen om hier in Zuid Amerika alleen al een verbetering van 10 % zouden  kunnen realiseren dan zullen  onze klimaatdoelen in rap tempo dichterbij komen denk ik, maar ja andere regels, andere politici, en vooral andere politie…….Mooie beeldvorming denk ik maar er zal wel niets van terecht gaan komen. Wij dus verder met die bus waarvan volgens ons de cardanas kapot was en die bus dus als gevolg hiervan een heleboel kabaal maakte. Ondertussen vertelde de gids non stop zijn verhaal in het Spaans en het Engels voor ons. De trip duurde een dikke 2 uur en we kwamen er achter toen we er eenmaal waren dat de feitelijke wandeling een dik anderhalf uur zou gaan duren. Als we dat geweten hadden dat weet ik niet of we dit zouden hebben geboekt. Maar goed we waren er en nadat iedereen die moest hun dingetje had gedaan gingen we op pad. In het begin door een stoffige rivierbedding en door mooie stukjes landschap hier en daar opgevrolijkt met prachtige bomen en planten en stalletjes waar de plaatselijke bevolking allemaal natuurlijk eco dingetjes probeerde te slijten gemaakt van cacao, koffie, maar ook honing en crèmes. Daarnaast wat lokale hapjes die werden gebakken en of gegrild. De wandeling werd eigenlijk steeds leuker en eindigde na een kleine 3 kwartier bij een plek waar een waterval in een meertje kletterde waarin gezwommen mocht worden en wat ik dan ook gedaan heb natuurlijk. Op de weg hier naar toe hebben we aardig wat natte voetjes gehaald bij het oversteken van het kronkelende riviertje. De gids vertelde dat normaliter het water veel hoger zou staan en de watervallen meer impact zouden hebben maar hier ook door de weersveranderingen nu een ander scenario dus. Nadat we daar een kwartiertje of zo hebben gepoedeld gingen we de weg terug op ons gemak om alles nog eens te bekijken.  En stopten we bij een stalletje waar ze iets aan het bakken waren en dat iets was Arepa de Yuca, een soort van pannenkoekje gevuld met kaas en wat chilisaus was gewoon erg lekker. Wij vervolgens weer terug en wachten op de rest terwijl we in de bus wat bij aan het komen waren in de airco. De weg terug ging gelukkig wat sneller en met een klein anderhalf uurtje stonden we weer voor ons varende huis. Colombia heeft 50 miljoen inwoners en is het 4e land van Zuid Amerika, zijn stinkend rijk ( als ik de gids mag geloven) met alles wat hier in de grond zit aan delfstoffen waaronder zeer kostbare. Ook hier zegt de gids dat de gewone man er niets van ziet. Voor 70% van de bevolking is de situatie zo dat ze ongeveer 300 USD per maand verdienen, 25% vediend zo rond de 2000 USD en behoort dus tot de upperklasse en die resterende 5 % heeft het voor het zeggen zoals overal zo ongeveer het geval is. Iemand die werkeloos is kan het schudden en krijgt niets, bejaarden hebben nu een staatspensioen van 150 USD, was eerst 15USD en dan moet je beseffen dat de energie, kabel (internet), water e.d. Allemaal op westers niveau zijn geprijsd.

Terug in de hut lag er een brief dat er weer een plaats uit de route is genomen, gezegd wordt vanwege covid restricties, geloof er geen bal een extra dag op zee is gewoon kassa voor de club hier, we spreken mensen die deze reis 3 jaar geleden maakten en deze versie is op alle fronten minder zeggen zij allemaal. Da’s dus minder leuk nieuws, komen we nog wel meer over te weten. Vannacht varen we naar Cartagena waar we ook van boord gaan, maar dat horen jullie morgen wel weer