San Diego , United States of America

Waar zullen we eens beginnen ? Laten we dat maar doen bij de dag van eergisteren, dus afgelopen donderdag, een dag op zee met een prachtig zonnetje de hele dag, wel een koude wind maar we hebben ons plaatsje uit de wind op dek 15 ontdekt met nog een paar diehards. Heerlijk net achter de brug uit de wind en genieten van de wijdse blik en het koesterende zonnetje. Tijdens het diner vertelde Tim en Kirsten dat we de dag erop allemaal van boord zouden moeten gaan, door de American Border Control en dat de hele procedure om alle passagiers van de Poesia te screenen een uurtje of 5 zou gaan duren. Dat betekende ook dat we nadat we door de controle heen zouden zijn gegaan we niet terug aan boord zouden mogen voordat alles klaar zou zijn. Wij dus na het diner even naar de hut en we kwamen onze purser op de gang tegen die de papieren allemaal bij zich had. Meteen in ontvangst genomen en inderdaad wat onze tafelgasten verteld hadden dat klopte. Wij zouden door de border controle gecontroleerd gaan worden tussen 9.15 en 9.45 in de ochtend, onze havencruise die we hier zouden gaan maken was op 16:05 gezet. Prima dachten wij, kunnen we nadat we door de controle zijn lekker op pad en sluiten we de dag af met de excursie en als we het erg naar onze zin hebben slaan we die gewoon over, we hoeven pas om 19:30 weer terug aan boord te zijn die dag. Het was niet erg duidelijk in de paperassen waar we de controle zouden hebben, dus ik even naar de receptie, daar werd duidelijk dat we op de aangegeven tijd op dek 6 bij de uitgang zouden moeten zijn voor de controle, warme kleren meenemen en wat te drinken want je kon daarna voorlopig niet aan  boord ( waren we ook niet van plan) advies was ook gewoon iets eerder op de dag te gaan want later op de dag wordt het aantal mensen dat te laat komt groter en de wachttijd dus later. Wij de avond met een borrel uitgezwaaid en dus op tijd eruit gegaan, ontbijtje gepakt en we waren rond 8:30 beneden op dek 6. We hadden via de intercom al gehoord dat de controles om 07:00 waren begonnen dus dat zat wel snor.

Nou, wij waren niet de enigsten die zo gedacht hadden en bij aankomst op dek 6 werden we geconfronteerd met  een enorme rij wachtende mensen om van boord af te gaan. Die rij stond gewoon muurvast en om een idee te geven die ging vanaf dek 6 een meter of 10, daarna 2 trappen af, weer een meter of 20, dan de van boord controle, vervolgens over de gangway naar buiten in een lange stoet naar binnen in de terminal en wat we daar zagen was going back in time zoals we eerder ook wel eens hebben meegemaakt op de Amerikaanse vliegvelden. Die gasten van Border Controle doen rustig aan en laten mensen soms wel 2-3 uur in de rij staan. Dat zagen we echter pas natuurlijk toen wij de terminal inkwamen lopen. Voor die tijd hebben gewoon een uur stil gestaan omdat de Border Controle opdracht had gegeven te wachten met mensen doorlaten. Op het moment dat wij 2 cappuccino bestelden ( want we kwamen voorbij de koffie bar) ging het spul lopen, dus dat hadden we eerder moeten doen. In de terminal komende dachten wij dat we er bijna waren zagen we slangen van mensen zich door de hal bewogen. Uiteindelijk heeft het 4,5 uur geduurd voordat wij door de border control waren en op pad konden gaan, het was toen inmiddels bijna  13:00 uur geworden. En wij maar zeuren over Schiphol !, we hebben tijdens het wachten wel heel leuke gesprekken gehad met allerlei mensen uit evenzovele landen, ook de geweldige Canadese dame die we tijdens de eerdere excursies hebben gezien en gesproken en samen met haar een glas punch hadden gedronken kwamen we weer tegen. Ook was er een Engelse dame die naast ons stond en waar we het gesprek mee aangingen die bleek al een heel rijtje van Cruises te hebben gemaakt en bij doorvragen bleek ze dus lerares schilderen en waterverven te zijn bij ons aan boord en natuurlijk ontspon zich een heel gesprek over schilderen en dergelijk tussen Jacqueline en haar ( en die vindt dat ze geen goed Engels spreekt! Nee dat zal niet !) het resultaat is dat Jacqueline op zeedagen het nog eens gaat proberen dat waterverven. Naast al die leuke lange en soms korte gesprekjes viel er geen onvertogen woord en dat was onvoorstelbaar met de lange wachttijd, er zijn ook mensen van 80+ aan boord. Alleen toen er van een kant wat verschil werd gemaakt en er daar te veel mensen werden voorgelaten werden een paar Italianen boos.

Wat bleek,  Er waren excursies ingepland in de ochtend en die kwamen natuurlijk in de knel, dat is weer eens een organisatie fout van MSC, hoe kun als je weet dat dit soort tijd vretende procedures eraan komen nou excursies in gaan plannen ? Op het einde van de rit kwamen er plotseling wat meer controleurs bij en ging het allemaal wat sneller. 

Uiteindelijk waren we door de controle heen en we liepen naar buiten, ik eerst nog even naar het toilet en bij terugkomst werd ik natuurlijk per ongeluk pootje gelapt door een van de mensen van MSC en kwam ik op mijn verkeerde been terecht. Dacht ff dat ik de dag niet mee vol zou kunnen maken maar gelukkig is dat niet gebeurd. Ik heb er wel de hele dag last van gehad. Buiten komende in het zonnetje, het was helemaal niet koud en we waren dus te dik gekleed allemaal, gingen we op pad . San Diego is de thuishaven van de Marine van de USA en de opleiding van de beroemde en beruchte Navy Seals is ook hier gevestigd. Het was vrijdag toen we hier waren dus het was een komen en gaan van binnen varende fregatten en andere marine vaartuigen, daarbij was ook het Nucleaire Vliegdekschip de Abraham Lincoln waar we later op de dag nog langs zijn gevaren met de rondvaart. Dit bootje huisvest maar liefst 6500 mensen. We zijn voorbij gevaren aan helihavens met daarop de helikopters voor de seals en een helihaven met daarop wel 100 Apache heli’s die we ook een paar keer over ons heen zagen komen. In de haven van San Diego ligt de  USS Midway, het beroemde vliegdekschip dat ingericht is als museum. En wij hadden gehoord dat je dit niet mag missen hier. Dus ?, wij aan boord. De Midway werd in de vaart genomen 10 dagen nadat de Japanners zich over hadden gegeven in 1945, het schip kon 65 vliegtuigen op het dek hebben en nog eens 25 in reparatie op een onderdek. Had 4500 marines aan boord met een gemiddelde leeftijd toen van 19 jaar ! Het was in staat om elke 45 seconden een vliegtuig te lanceren en te laten landen. En de techniek voor die tijd was ongekend. De Midway is in de vaart geweest tot midden jaren ‘90 , heeft in Vietnam gediend en in de Koreaanse oorlog en is vervolgens een museum geworden, we zijn ruim 3 uur aan boord geweest en een echte fanaat kan er gemakkelijk een dag doorbrengen. Je kunt in cockpits zitten, in vliegsimulatoren plaats nemen en van alles beleven zoals destijds het geval was. Je wordt er rond geleid door veteranen die trots zijn op hun levenswerk en of deelname daaraan. Ze hebben allemaal of op de Midway gediend of ze zijn vanuit Marine op de Midway geplaatst ( eigen verzoek) wat ze maximaal 15 jaar mogen doen.

We hebben er van genoten en zijn onder de indruk geraakt van wat we gezien hebben, hebben op het flight deck gestaan, op en in de brug en gezien waar het leven van die mensen zich destijds afspeelden. Nadat we dit achter ons hebben gelaten zijn we over de boulevard gaan wandelen, maar waren een beetje kapot van de inspanningen die dag, zijn vervolgens om 16: 30 met de rondvaart meegegaan die te lang duurde en best een uurtje korter had mogen zijn, hebben we een geweldig plaatje je kunnen maken van de skyline van San Diego en weer eens een zonsondergang kunnen vastleggen met als achtergrond de Abraham Lincoln. We waren net op tijd aan boord voor ons diner wat eigenlijk een curry zou moeten zijn maar door de drukte niet was gelukt. De dames hebben dus wings met wat sla op en ik een portie BBQ Pork Ribs waar wat verwarring over was maar toch goed is gekomen. Daarna naar de hut de rotzooi even naar binnen gegooid en een kopje koffie gehaald. Daarvoor even langs de fotograaf geweest ( dat is ook de wifi expert hier) en de problemen met mijn wifi op laten lossen. Toen naar de hut met die borrels een filmpje gekeken en doodmoe de luiken gesloten. Jammer we hadden graag iets meer willen zien van San Diego, want het is echt een heel leuke stad. Nu op weg naar San Francisco waar we gewoon van boord mogen want we zijn in de USA nu en er een paar mooie dagen hopen te gaan krijgen…….