Manilla ( Filipijnen) 11-12 maart 2023

Zo, het zit er  al weer op, we zijn onderweg van Manilla naar Keelung ( Tapei) inTaiwan, hebben nog een dag en nacht te varen op heel erg woelige baren op dit moment. De temperatuur is gelukkig een beetje gezakt want het waren twee echte plakdagen in Manilla de hoofdstad van de Filipijnen. Kom nog even terug op de zeebeving, vulkaanuitbarsting op 10 km diepte in de buurt van Papoea Nieuw Guinea, achteraf blijkt dat wij het juiste punt van de vulkaanuitbarsting net voorbij waren. Dat punt lag net 6 km achter ons op het moment van uitbarsten. Wij varen gemiddeld ruim 30 km per uur en reken dan maar uit. Een dikke tien minuten verschil tussen er bovenop zitten of er net voorbij zijn. De kapitein vertelde ook dat hij waarschijnlijk de eerste en enige kapitein van MSC is die dit heeft mee gemaakt en ook nooit meer zal mee gaan maken ( 700 schepen hebben die gasten ).

Behalve dat incident ging de reis prima en waren we vooral blij toen we zondagmorgen in de buurt van Manilla kwamen, zeedagen zijn leuk maar te veel achter elkaar is wel een beetje………. Maar OK, hoort erbij je moet er tenslotte wel zien te komen nietwaar ?. In Manilla aangekomen werden we verwelkomd door een 3 tal blusboten en er werd ook flink getrommeld en gedanst op de kade.

De voorafgaande dagen  moesten er voor iedereen weer QR codes aangemaakt worden en vervolgens werden  deze  gecontoleerd door de Filipijnse autoriteiten, kregen we een aantekening op een kopie van ons paspoort en ontvingen we een soort van pas die we bij vertrek van het schip en bij terugkomst moesten kunnen laten zien en bij definitief vertrek uit de Filipijnen weer in moesten leveren. Dat laatste hebben we gedaan, verder heeft niemand maar dan ook niemand ergens naar gekeken…

Wij kwamen rond de klok van 12.00 uur aan en hadden afgesproken dat we rond 13.00 uur aan wal te gaan en de middag en de avond door te gaan brengen in de stad want de dag erop hadden we de inclusieve excursie. Zo gezegd zo gedaan, De oude stad binnen de euwenoude stadsmuren lag op een minuut of 20 lopen en wij dus op pad. Loes en Jan, die nog nooit in Azië waren geweest, werden meteen overweldigd door de hectiek van dit werelddeel met name in de grote metropools van deze landen. Jan had het steeds gehad over een tripje met een paard en wagen dat we zouden moeten gaan maken op advies van hun Filipijnse ober in het restaurant. We zagen zo’n voertuig dat eigenlijk een Calesa is en bestuurd wordt door een Cochero ( en zijn zoontje) staan, en besloten maar meteen een rondje te gaan maken. Daarna zijn we naar de Intramuros geweest, de ommuurde stad wat dus het oude Manilla is met daarin de Kathedraal, waar een bruiloft gaande was, nog wat meer oude kerken en  oorspronkelijk paleizen en een universiteit. Ook wijkjes waar de onderkant van de samenleving hier samen leven hebben we bezocht en daar waren met name Loes en ook Jan natuurlijk erg van onder de indruk.

Binnen deze muren is ook het Fort Santiago gelegen in het Rizal park, Rizal was en is de nationale held van de Filipijnen omdat hij destijds in opstand is gekomen tegen de Spaande overheersers en uiteindelijk ook in dit park voor het oog van het volk is geëxecuteerd door zijn eigen soldaten die daartoe gedwongen werden door gewapende Spaanse soldaten. Dit park en het fort liggen in een prachtige koele omgeving overdekt met prachtige lommerrijke bomen die zorgen voor koelte in het hete Manilla. Manilla dat is ontstaan op het punt waar het zoete rivierwater en het zoute zeewater met elkaar gemengd worden en er brak water ontstaat, door deze verzilting en het slib wat op dat punt werd afgezet is uiteindelijke in duizenden jaren deze plaat ontstaan waarop Manilla is gebouwd. Manilla met zijn ruim 1,5 miljoen inwoners en onderdeel van de 7641 eilanden van de Filipijnen met Luzon en Mindanao als de grootste eilanden. Het land heeft 115 miljoen inwoners en is tweetalig namelijk Engels en Filipijns en dat komt doordat het tientallen jaren lang een kolonie is geweest van de USA nadat het in 1898 door de Spanjaarden voor een paar miljoen aan de Amerikanen is verkocht. De invloed van de Amerikanen kun je duidelijk zien in de aanwezigheid van de typische Amerikaanse brede wegen die er hier zijn. Het fort Santiago is door de eeuwen heen gebruikt door verschillende nationaliteiten. Waaronder de Japanners in de jaren 1940-1945, toen de Amerikanen hier de boel hebben bevrijd troffen ze in de kelders van het fort een 600 tal in staat van ontbinding verkerende lijken aan. Nadat wij alle informatie hadden opgenomen en er ruim een uurtje of 2 hebben doorgebracht zijn we in staat geweest om onze kerstboom ook te gaan versieren met een Filipijnse herinnering, zijn toen weer naar het schip gegaan, hebben wat gedronken en gegeten en zijn vervolgens met de taxi naar de avondmarkt geweest wat hier ook een hele beleving is altijd. Rond de klok van 22.00 waren we helemaal kapot weer terug op ons schip, hebben een borrel gepakt en zijn naar bed gegaan want de volgende dag waren we vroeg op om met de excursie van MSC mee te gaan die in de cruise zit. Wij waren om 08:15 aan boord en samen met nog eens een dikke 60 bussen zouden we die dag Manilla onveilig gaan maken. Als eerste gingen we naar de oude stad die we natuurlijk al hadden gezien, wij hebben dus een uurtje onder de bomen doorgebracht. Vervolgens een tour langs het nationale monument op het Rizal Plein en daarna een tocht langs en door de andere wijken hier en het financieel district. Ook hebben we een bezoek gebracht aan het Amerikaanse oorlogskerkhof hier waar 40000 Amerikaanse en Filipijnse soldaten begraven liggen die gesneuveld zijn in woII. Blijft een indrukwekkend gezicht altijd. Toen we terug kwamen bij het schip zijn Jacqueline en ik direct doorgegaan naar een van de grote Shopping Malls hier, hebben heerlijk een paar uurtjes in de koelte gewandeld en zijn op het einde van de dag met een Tuk-Tuk terug gegaan, hebben Jan en Loes gevonden, een borrel gedronken en afscheid genomen van Manilla. Op de kade stond een drumband en dansers en vaandel zwaaiers die ons uitzwaaiden terwijl ze tot onze verrassing “ wij houden van oranje “ speelden. Heb ik een filmpje van maar weet niet of ik er dat op ga krijgen. Manilla zit er op, de eerste Aziatische metropool er gaan er nog een paar volgen de komende weken.

Nu dus weer op weg naar Taiwan, vanmiddag “ vergadering “ over wat we daar gaan doen met Jan en Loes. We komen daar morgen aan,