Van Hoodia Desert Lodge Sossusvlei naar Swakopmund

Goedemorgen allemaal, het is nu  half 7 in de ochtend en we zitten rechtop in bed, we zijn gewend aan het ritme alhoewel dat vandaag niet hoeft.We zijn inmiddels aangekomen in Swakopmund en hebben vandaag een rustige dag in een aangename temperatuur van een graad of 20 hier aan de kust van de Atlantische Oceaan. Even bijkomen van de hitte de afgelopen dagen.

Nog even terug naar Hoodia in Sossuvlei, in mijn laatste verhaal of reisverslag, noem het zoals je wil, waar mijn laatste woorden in verband met de banden affaire waren ;het blijft Afrika, we zullen zien.

Gelukkig heeft John de manager van Hoodia alles in het werk gesteld om de zaak met Europe car en de lokale garage te regelen en toen wij s’avond aan het diner zaten kwamen de mannen van Hoodia terug in het donker met 2 fonkelnieuwe banden. Die ze er ook nog ff voor ons oplegden. Ik dus terug  naar mijn diner, zat aan de Gazpacho, is koude soep :-), dus dat maakte niet uit. We zijn dus met een gerust hart gaan slapen. Inmiddels hebben wij contact gehad met onze agent in Nederland, daar het verhaal gedaan en ook gemeld dat alhoewel Hoodia er niets voor wou hebben ik toch vond dat daar iets tegenover moest staan. En dat dat bedrag in mijn optiek linea recta terug zou moeten komen naar ons, los van het oplossen van de veroorzaakte puinzooi en daaraan gekoppelde ergernissen en ongerustheid. Inmiddels hebben we al een joekel van een excuus brief binnen met de mededeling dat de gemaakte kosten vergoed zullen worden en dat er nog contact met ons wordt opgenomen met ons door de lokale agent.

Wij dus met een gerust hart na het ontbijt aan het rijden richting Swakopmund, afscheid genomen van onze Duitsers en weg waren we. De wegen waren nog steeds en zouden dat nog zeker 200 km lang erg slecht blijken te zijn. Als eerste tussenstop hadden we Solitaire op de rol staan, dat was het geval na ongeveer 100 km rijden. Solitaire is een nederzetting in de middle of nowhere. Jarenlang was dit een plek waar je kon tanken op weg naar of van Sossusvlei todat er een Nederlander ( Ton Van Der Lee) kwam die alles achter zich verbrand had, daar neerstreek en met zijn Nederlandse handelsgeest een soort van coöperatie starte en in samenwerking met een paar lokale bewoners/ eigenaars een winkel starte, en bakkerij / koffie huis met toilet faciliteiten. Hij heeft er ook een boek over geschreven wat ik gelezen heb en het is dan leuk om een aantal elementen die in het boek voorkomen te herkennen. Dat boek heeft voor bekendheid gezorgd waarna vervolgens Lonely Planet Solitaire opnam in hun gids. Dat zorgde voor een echte run op Solitaire zodat er vervolgens  ook  nog slaap gelegenheid en een garage bijgebouwd werd en is er een succesvolle onderneming ontstaan waar je A: moet tanken en B: de befaamde appeltaart met Koffie moet drinken, wat we dan ook gedaan hebben met nog een paar anderen ( zie foto’s) Daar hebben nog een keer afscheid genomen van onze Duitsers want die stopten daar op het moment dat wij weg wilden rijden

Wij vervolgden onze weg door woestijn waar het regende !!, jawel die ochtend vielen toen wij wegreden bij Hoodia de eerste druppels en onderweg hebben we een serieuze bui gehad. je moet wel weten dat een woestijn een woestijn is als de neerslag per jaar ligt tussen de 50 en 80mm . Hier in de Namib gaat dat in cyclussen van 5 en 8 jaar vertelde onze gids afgelopen dagen en de laatste keer dat het heeft geregend en dat er als voorbeeld in Sossusvlei rivier 4,5 meter water stond was in 2011, het zou dus dit jaar in de regentijd die op 25 oktober begint moeten gaan regenen. Door de klimaatveranderingen verwacht men dat dit nu rond de kerst gaat gebeuren.Hier is het dus feest als ze een natte kerst hebben. Een klein voorproefje hebben wij dus gehad. Dit betekende ook dat het vanwege de bewolking niet zo heet was als de afgelopen dagen echter in de loop van de dag veranderde dat weer totdat we in de buurt van Swakopmund kwamen. Daar is de temperatuur onder invloed van de Atlantische Oceaan een stuk koeler en ontstaat er vaak mist vanwege de temperartuur verschillen tot wel 30 km landinwaarts. Die mist slaat neer op planten en zo ontstond er een groene strook tussen de kust en Namib woestijn.

Op onze verdere rit die na 200 km overging een lekkere geasfalteerde wegen ( heerlijk) zijn we nog een paar keer gestopt om de indrukwekkende natuur vast te leggen. Bij aankomst in Swakopmund ons hotel al snel gevonden en naast het hotel is een visverwerking plaats waar de lokale vissers bezig waren hun vangst van de dag te verwerken. Onze spullen in het hotel gezet, en gaan wandelen langs het strand op zoek naar restaurante The Tug, advies van Golande en Kees die hier een jaar of 10 geleden zijn geweest. Was inderdaad hartstikke goed en we hadden de mooiste plek gekregen. We hebben gisteravond als eerste deze memories gedeeld met hen. Ook nog een fotoi erbij gedaan van de Stilz waar ze destijds verbeleven. Het was zoals gezegd errug lekker en hartstikke druk ongelofelijk waar al die mensen vandaan komen.

Weer afscheid genomen van onze Duitsers die hier ook zaten te smikkelen van de verse visjes...

Vandaag ontbijten we wat later, gaan we het centrum in hier en vervolgens naar Walvisbaai om daar wat rond te neuzen. lekker rustig vandaag dus.....