Van Fish River Canyon naar Eagles Nest op Klein Aus Vista

Van Fish River Canyon naar Eagels Nest -Klein Aus Vista -Aus 11-10-2019

Gisteravond onszelf wat vermaakt met een gedownloade film, beetje zoetsappig en voorspelbaar, maar om langzaam iin de slaapstand te komen was het prima.

Wij doen hier rond een uur of 10 s’avonds de luikjes dicht en staan om 6.30 uur weer naast ons bed voor een kopje thee en koffie. Daarna de koffers weer reisklaar maken, ontbijten en wegwezen. Zo ook vandaag weer. We hebben afscheid genomen van die geweldig mooie plek bij de Fish River Canyon en de weg weer terug gegaan die we gekomen zijn. Dat was dus 140 km over gravel wegen rijden wat overigens steeds beter en sneller gaat. Ik begin gewend te raken aan de wegen en zie de kuilen hobbels en sporen al van afstand op me af komen waardoor ik ook vrijer ben gaan rijden. ( vrijer= lees sneller).

Zoals jullie al gemerkt hebben ben ik erin geslaagd om voor een gering bedrag een voucher te kopen en toegang te krijgen tot het internet waardoor ik vast een paar foto’s van de Kalahari heb kunnen uploaden... was overigens nog lang niet alles van de Kalahari. Waar we vandaag zitten ( Klein-Aus Vista) ziet het er wat beter uit dus naast dit verhaal ga ik straks ook weer wat foto’s proberen te uploaden.

Terug naar vandaag, zoals ik al zei gaat het rijden op gravel steeds makkelijker. Vandaag in totaal zo’n 300 km voor de boeg om in Aus te komen. Daar staat een uurtje of 4 voor en dat hebben we in 3,5 uur gedaan. Wij kwamen dus rond 11.30 aan bij de Horse Inn Lodge, hier op klein Aus Vista waar ze naast de lodge ook een campingsite hebben, een soort van backpackers huis en op 7 km afstand van de Inn bergopwaarts een 7 tal tegen en met de rotsen aangebouwde bungalows. We konden er nog niet zei de niet echt vriendelijke juffrouw, maar we kregen wel de sleutel.....We realiseerden ons later pas dat als je de sleutel krijgt je er normaal gesproken ook in kunt dan.. 

Wij dus op weg naar Luderitz en Kolmanskop, je gaat het niet geloven maar omdat te zien gaan we nog eens 120 km heen en weer terug rijden ( wel over een prima weg)

Kolmanskop is een verlaten mijnwerkerstadje dat halfverdwenen is onder het zand opgeslokt door de  Namib woestijn een herinnering aan  de tijd dat diamanten gewoon konden worden “geplukt” in de woestijn en van Kolmanskop destijds een rijk stadje hebben gemaakt. Luderitz is een badplaatsje vlak bij Kolmanskop. Deze plaats aan de rand van de zandduinen van de Namib heeft wel iets weg van een plaatsje in Beieren, over de stad verspreid liggen wat authentiek Duitse gebouwen en kerkjes die daar aan doen denken. Wij dus die richting op en langzaam veranderde het alndschap in dat van een prachtig woestijnlandschap. We hebben geprobeerd wat vast te leggen maar echt helemaal lukt dat toch niet echt. Dit zijn uitlopers van de Namib laat staan wat het gaat worden als we er midden in zitten.

Bij Kolmanskop aangekomen bleek dat dit spookdorp om 13.00 gesloten was en we konden er niet meer in tenzij we de portier een onbeschoft hoog bedrag zouden betalen, dan zou hij ons er nog wel even inlaten. Dat hebben we niet gedaan, we hebben aan de buitenkant van het dorp wat rond gestruind en een paar foto’s gemaakt. Daarna zijn we Luderitz ingegaan, daar hebben we aan zee ! Bij een leuk hotel een heerlijke Club Sandwich genomen die van de grote club actie was, wat een joekel. Wel erg lekker en we hebbe de frietjes laten staan.... goed he?

Nog even bij een supermarkt binnen gewipt en een flesje witte wijn voor vanavond gekocht want we gaan BBQen bij ons berg chalet...

Als we alles van te voren hadden geweten hadden we die 240 km extra niet gereden vandaag.

Dus weer op pad..120 km door de woestijn waarbij de temperatuur van 20 graden aan zee weer opliep naar 35 graden in de woestijn.

De rit verliep weer vlekkeloos en onderweg kwamen we nog groepjes wilde paarden tegen waar de streek hier om bekend staat. Natuurlijk wat plaatjes geschoten en weer verder. Aangekomen bij Klein Aus Vista, zijn wij meteen naar onze hut gegaan, 7,5 km landinwaarts over stoffige hobbelige wegen... Maar toen we er eindelijk waren, wat een plaatje ongelofelijk.... Dat zo iets gewoon bestaat, en dat je er gewoon kunt koken, douchen etc etc.

Natuurlijk wat plaatjes gemaakt, terug naar beneden om even te zwemmen, het is bloed en bloed heet, Jacqueline ff lezen in de schaduw en ik mijn verhaal en zo dadelijk wat foto’s uploaden, tenminste, als dat gaat lukken.

Het is nu vrijdag en we hebben er al bijna 1600 km opzitten in 5 dagen!!, morgen gaan we naar de Hoodia dessert lodge in de Namib, weer een uurtje of 4 karren maar komen echt nog meer mooie dingen aan.