Jeroen, Janske en Suze aangekomen. Villa Asmara, wat een plaatje !

Hi all, gisterenavond nog even op pad geweest na die heerlijke dag en bij een Indisch restaurant heerlijke stoofpotjes zitten schransen. Daarna nog even naar de hypermarket geweest om nog  wat wijn te scoren. ook daar barste de kerst nu echt helemaal los, werd de versiering opgetuigd en was er warempel een life band aan het spelen. Mooie afsluiting van een mooie dag. Enfin, terug naar het hotel gegaan en voor zover mogelijk de koffers ingepakt. Daarna zijn we gaan slapen om vandaag om 7.15 uur op te staan ( Jacqueline is altijd bang dat ze tijd te kort komt)!!

Dus wij vroeg ons bed uit, ontbijten, koffers verder ingepakt en natuurlijk zaten we om 8.25 uur klaar bij de receptie. Stipt tegen 9 uur was onze chauffeur er en vervolgens waren we al rap op weg naar het vliegveld. Na een paar minuten bleek de airco van het busje stukje te zijn, da's geen doen natuurlijk. De chauffeur heeft ons afgezet bij het vliegveld en is met het busje op pad gegaan om de airco te fixen. Wij zouden gewoon op de aankomst van Jeroen,Janske en Suze wachten. 

De jongelui waren geland met een kwartiertje vertraging maar het duurde nog wel even voordat ze erdoorheen waren. Al snel werd duidelijk waarom, Jeroen zijn koffer was niet meegekomen en stond nog op Singapore. Deze zou tegen 17.00 bij de villa in Lovigna worden afgegeven. Het is nu terwijl ik dit zit te schrijven inmiddels 18.30 uur geworden en nog steeds niets !

Goed, de chauffeur was er inmiddels ook weer en deze had een extra busje geregeld met Airco. Wij dus in het gekoelde busje en de bagage in het warme busje.Vol goede moed op pad.. we moesten we rekenen op 3 uurtjes rijden. Da's al niet niks als je een kleine 24 uur onderweg bent en zeker niet voor zo"n klien hummeltje als Suze. Die begon na 5 minuten al te vragen of we er al waren......

Nou dit busreisje zullen we ons nog lang heugen, het was druk, het verkeer stond stil, er kwam geen beweging in.... duurde uren. Uiteindelijk na 3 uurtjes kwam er beweging in het blik en konden we een beetje voortgang maken. Ondertussen ook honger gekregen, moest er geplast worden en een flesje water was ook niet weg.Op de top van een berg gestopt en bij een restaurantje met fabelachtig uitzicht even wat sapjes en nasi goreng speciaal gescoord. Vervolgens verder gegaan, we dachten dat we in de buurt waren, gingen de bergen nog in, reden de mist in, Suze werd wagenziek vanwege het schudden, stoppen, optrekken en de vele bochten.

Werd langzaam een beetje drama, heel vervelend voor Suze, maar wat kun je? enfin doorgeworsteld en uiteindelijk aangekomen bij de Villa, wat een plaatje, met geen woorden te beschrijven. Wat een plek en wat een aardige mensen hier die ons de komende week hier gaan verwennen. Terwijl ik dit schrijf komen de meest fantastische geuren uit de keuken,..........

Inge, Remon en de kids zijn ook onderweg, morgen rust hier.. is geen straf.....